HOME

Contact

Het verschil

History

Gedragscode

Fokreglement

Rasstandaard

Stambomen

Fokkers

Aktiviteiten

Fotogallerie

Vachten

Allergie

Database

Knowlegde base

Links

 

 

 

 

De stamboom

De Australian Labradoodle is een ras dat niet erkend wordt door de FCI, Féderation Kynologique International. Daarom wordt het fokken van Australian Labradoodles door geen enkele nationale kennelclub (in Nederland is dit de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied) gecontroleerd. Australian Labradoodles krijgen dus ook geen door de Raad van Beheer gemaakte stamboom.
ALFA-Europe vult deze leemte op door de registratie van fokhonden en hun nakomelingen als zij volgens een strikt fokreglement gefokt zijn. ALFA-Europe verzorgt logischerwijze de stambomen voor deze honden.

Wat is een stamboom. Een stamboom is een officieel document waarop staat dat de betreffende hond (wiens naam op het document staat) in een Stamboek is bijgeschreven. De stamboom is dus een afstammingsoverzicht van geïdentificeerde (en geregistreerde) voorouders van de betreffende hond. Een stamboom betreft normaal gesproken alleen rashonden uit gecontroleerde fokkerij. De instantie die het Nederlands Stamboek voor rashonden beheert en de stambomen uitgeeft is de Raad van Beheer op Kynologische gebied in Nederland (RvB).

Omdat de Australian Labradoodle niet erkend is krijgt hij ook geen stamboom van de RvB. In de kynologie heeft de stamboom nut voor de rasvereniging, de fokker en de pupkoper.

- Voor de rasvereniging bewijst de stamboom zijn waarde omdat het hanteren van een stamboek het mogelijk maakt de hond te identificeren.
- Voor de fokker omdat hij met behulp van stambomen een aantal generaties kan terugkijken bij het samenstellen van combinaties van fokdieren.
- Voor de pupkoper zodat hij een gegarandeerd afstammingsoverzicht van de voorouders van de gekochte hond heeft.

Op zichzelf is de stamboom een waardeloos stuk papier wanneer het document niet een naar waarheid opgesteld afstammingsoverzicht is.
Om toch enige mate van controle te kunnen uitoefenen, zijn de nationale kennelclubs al vroeg overgegaan tot het identificeren van de individuele hond. Vroeger met een tatoeage in het oor, tegenwoordig met een microchip.
Honderd procent zekerheid ontstaat pas als je de microchip van de hond combineert met het DNA-profiel van de hond.
Het DNA-profiel van een dier wordt net als bij de mens een genetische vingerafdruk. Een DNA-profiel blijft dus een levenlang bestaan.

ALFA-Europe heeft van begin af aan eventuele problemen met de identificatie willen voorkomen en heeft met het Van Haeringen Laboratorium een waterdicht systeem (protocol) afgesproken. Van alle honden die voor registratie voorgedragen worden wordt het DNA materiaal afgenomen door een dierenarts die het materiaal na controle van de microchip naar het Laboratorium opstuurt.
Het DNA-profiel is dus altijd gekoppeld aan de microchip van de hond. Doordat de fokker geen invloed heeft op het inbrengen en het aflezen van de microchip én het afnemen van de “swab” kan er niets mis gaan of gefraudeerd worden.

Alle pupkopers krijgen via de fokker een door het bestuur van ALFA-Europe ondertekende ALFA-Europe stamboom toegestuurd. Op deze AE-stamboom staan naast de afstammingsgegevens van de pup, het DNA-profiel van de pup en van de ouderdieren vermeld. Over enkele generaties zal op de stamboom bij iedere voorouder het bijbehorend DNA-profiel vermeld staan.

De afstamming is daarmee volkomen transparant en te controleren. De microchip kan gecheckt worden bij de dierenarts en ook in het Europees dierenpaspoort is een sticker met het microchipnummer te vinden. Het DNA-profiel kan men controleren in de Databank bij het Van Haeringen Laboratorium of bij de stichting ALFA-Europe. Bovendien krijgt de pupkoper de officiële documenten van het van Haeringen Laboratorium waarop staat dat de betreffende pup inderdaad afstamt van de opgegeven ouders ("verification of parentage").